68. Możemy porozmawiać?

Dzisiaj znów obudził mnie ktoś, tylko, że była to Zunia. Byłyśmy w galerii, potem w kinie, a o 20 przyjechał po nią Dawid. Ładny ma brzuszek już. 5 miesiąc leci J O 20 pojechali do domu, a ja razem z ciocią przygotowywałam na jutrzejsze jej urodziny. Sałatki, jakieś tam rzeczy Blabla.. Kupiłam jej dwie pary ciepłych ciapków. Ponieważ to taki zmarzluch. O 22 padłam zmęczona na łóżko i wzięłam do ręki telefon.
- O boże – powiedziałam gdy zobaczyłam 5 wiadomości od Andrzeja

Hej księżniczko. Co dzisiaj robisz?

Może byśmy się spotkali?

Żyjesz?

Haloooo

Coś się stało?

Stwierdziłam, że do niego zadzwonię.

- No nareszcie! – krzyknął na powitanie

- Ciebie też miło słyszeć – zaśmiałam się

- Czemu się nie odzywałaś? – Dałabym sobie rękę uciąć, że teraz zrobił tą słodką, smutną minkę

- Andrzejku kochany, Zunia była, potem pomagałam cioci, bo jutro ma urodziny, przecież jesteś zaproszony na imprezę.

- A no tak! – krzyknął – zapomniałem! Muszę po prezent pojechać!

- Andrzej nie krzycz, ja mam słuchawkę koło ucha! – powiedziałam zirytowana

- Przepraszam – powiedział. Gadaliśmy jeszcze pół godziny o wszystkim i o niczym. Umyłam się i poszłam spać. Rano ubrałam się naszykowałam i poszłam do szkoły. Po treningu, szkole i treningu przyszłam do domu i pomagałam cioci wszystko naszykować. Zanim wszyscy przyszli dałam jej prezent, złożyłam życzenia.

- Ciociu – weszłam do kuchni z ozdobną torebką schowaną za sobą.

- Tak? – zapytała nie odrywając wzroku od potrawy, którą przyżądzała.

- Ciooociuu – zaśmiałam się a ona się odwróciła. – Wszystkiego najlepszego, dużo zdrowia, szczęścia, pomyślnośći, spełnienia marzeń, uśmiechu na twarzy, pieniędzy, sukcesów w życiu zawodowym, dużo udanych pokazów i sesji, spełnienia marzeń, nawet tych najmniejszych. I wszystkiego, wszystkiego co sobie życzysz. – powiedziałam i wyciągnęłam zza siebie prezent, który jej wręczyłam.

- Dziękuję Ci bardzo – powiedziała i mnie mocno przytuliła. Zajrzała do środka ozdobnej torebki i pisnęła ze szczęścia. – Jejciu jakie mega! – powiedziała i szybko założyła jedną paręk. Pogadałam z nią jeszcze 10 minut, a potem się przebrałami czekałam na wszystkich. Pierwszy przyszli nie nikt inny jak Andrzej i Karol. To są dobzi przyjaciele cioci i to dlatego tu są. Zaproszeni są jeszcze jej 3 przyjaciółki, Fabian, Igła z Iwoną, Pit no i Bartek z Aśką.

- Wszystkieeeeego najlepeeeszeeegooo – krzyczali od wejścia.

- Dziękuję Andrzejku, Dziękuję Karolkuuu – powiedziała i odbierając prezent ich przytuliła.

- Siema – powiedział Karol i dał mi buziaka w policzek – Ślicznie wyglądasz – powiedział i puścił mi oczko
- Hej i dziękuję – powiedziałam i się wyszczerzyłam.

- Hej Księżniczko – powiedział Andrzej i pocałował mnie w usta. – Śliczna księżniczko – powiedział lustrując mnie od góry do dołu
- Hej Księciu – zaśmiałam się – Dziękuję – uśmiechnęłam się szeroko. Chwilę później przybył Fabian.

- Hej Paula – powiedział po złożeniu życzeń i przekazaniu prezentu Adze.

- Hej – powiedziałam, a on dał mi buziaka w policzek. Później przyjechali Krzysiek z Iwoną i Piotrek, ściskałam ich chyba z 20 minut, potem 3 przyjaciółki Agnieszki, No i 15 minut później przyszli Bartek z Aśką. Przywitali się ze wszystkimi po złożeniu życzeń. Bartek podszedł do mnie
- Hej – powiedział i dał mi buziaka w policzek ale znacznie za blisko ust był ten „policzek”
- Hej – uśmiechnęłam się.
- Hej Paula – powiedziała z oczami które jakby miały mnie przepraszać.
- Hej Aśka – pocałowałam ją energicznie w policzek – Jak tam się czujesz? – zapytałam i spojrzałam na jej brzuch. No ta to jest już 8 miesiąc…
- A dobrze – uśmiechnęła się lekko. – 8 miesiąc – powiedziała.
- Wiem, wiem – uśmiechnęłam się i siedliśmy na swoje miejsca. Po dwóch godzinach zaczęło się robić nudno. Jakoś źle się czułam jak Aśka mówiła wszystko o ciąży. Wzięłam telefon i zaczęłam przeglądać insta, a że Andrzej był koło mnie to oglądał ze mną. Potem rysowałam na szkicowniku w telefonie, a on co chwile pakował mi ręce w ekran. Co chwilę się uśmiechaliśmy. Nagle dostałam sms. Zobaczyłam nadawca BARTEK.

Możemy porozmawiać?

Siedział naprzeciwko mnie. Spojrzałam mu w oczy i pokręciłam głową na znak nie.

- Wiecie co no bo my to idziemy hmm jeszcze nie wiem gdzie, ale za godzinę będziemy ok.? – zapytał Andrzej i złapał mnie za rękę
- Spoko – powiedzieli razem uśmiechnięci Ziomek i Aga. Pociągnął mnie za rękę tak że aż wstałam i zaraz znalazłam się przy drzwiach. Ubrałam buty i kurtkę. Wyszliśmy i poszliśmy na spacer. W parku siedliśmy na ławce, ja o to poprosiłam
- Andrzeeej – zaczęłam ale mi przerwał
- Spróbujemy? – zapytał pewny siebie a ja się zaśmiałam
- Chciałam zapytać co jest między nami – uśmiechnęłam się
- Spróbujemy? – zapytał jeszcze raz.