66. Wrona kurde, daj mi spać.

- A no dobra – zaśmiałam się nerwowo – no to idź do niej – uśmiechnęłam się – a potem mi o niej opowiesz, bo nie wspominałeś – puściłam mu oczko i złapałam za piłkę. Stanęłam na 3metrze, podrzuciłam piłkę, wbiegłam pod siatkę i chciałam odbić, ale kiedy piłka do mnie leciała, nagle znikła. Odwróciłam się i spojrzałam na Andrzeja.

- Przecież wiesz, że żartowałem – powiedział i zrobił smutną minkę – Przytulasek? – zapytał i rozłożył ręce.

- Przytulasek – powiedziałam i również rozłożyłam ręce. Podeszłam do niego i nagle skręciłam i przytuliłam miśka. – Ale on świetny, taki wielki, jak Ty! – powiedziałam. No dobra taki wielki jak on to nie był, ale z 180 cm wysokości miał. Dziwie się gdzie on znalazł takiego Misiaka. Takieeeego wielkiego.

- Miło – powiedział i zrobił smutną minę – ranisz

- No dobra misiek, idź przytul Andrzeja! – powiedziałam i dałam Andrzejowi w ręce miśka.

- Bardzo śmieszne – powiedział i odstawiając gdzieś miśka mnie mocno przytulił.

- Ej bo mnie zgnieciesz! – wydusiłam z siebie.

Zebraliśmy wszystkie piłki i ówcześnie odstawiając wózek do kantorka wyszliśmy z Sali.

- Ten misiek to chyba zły pomysł – powiedział Andrzej drapiąc się w głowę

- Jak to? – zapytałam zdziwiona

- Bo teraz będziesz się zachwycać nim a nie mną – przeczesał włosy palcami z bezradności. Zaczełam się śmiać.

- Jak mnie odwieziesz do domu, odłożę go i możemy gdzieś iść – powiedziałam uśmiechając się.

- Przekonałaś mnie – powiedział i złapał mnie za rękę. Zaprowadził do samochodu. Gdy jechaliśmy zorientowałam się, że do szyi na wstążeczce dołączone jest Ciutkę większe pudełeczko. Odpakowałam to i zobaczyłam mój ulubiony zapach dzieciństwa. To znaczy moje ulubione perfumy gdy miałam jakieś 10 lat.

- O boże skąd wiedziałeś? – zapytałam ze śmiechem

- Mam swoje źródła – uśmiechnął się.

- Nie wnikam – powiedziałam i uniosłam ręce w górę. Zaśmialiśmy się. Odłożyliśmy miśka do domu i pojechaliśmy do kina na jakiś thriller. Nawet nie wiem jaki tytuł, ale był fajny film! Potem Andrzej odwiózł mnie do domu, pożegnaliśmy się i poszłam się uczyć, bo jutro sprawdzian z Historii.
I tak do Kwietnia spędzałam wolny czas, praktycznie cały czas w towarzystwie Andrzeja. Chodziłam na jego mecze, a on na moje, wyjechałam nawet dwa razy na zgrupowania kadry Polski Kadetek, trwały one po 3 dni - piątek, sobota, niedziela. 20 Marca, byłam razem ze Skrą w Zielonej Górze na pucharze Polski, w którym odpadliśmy już w półfinale, po porażce z Zaksą 2-3. Potem w finale zmagała się ona z Jastrzębskim, a że była na fali po podniesieniu się z wyniku 2-0 z nami to wygrali 3-1. Zunia jest w 5 miesiącu ciąży, czuje się bardzo dobrze. W tą sobotę , nie pojechałam do domu, ale Zunia miała przyjechać do mnie w niedziele. Miałam nadzieję sobie pospać, ale się nie udało. O godzinie 10 ktoś wpełzł do mojego pokoju i ściągnął ze mnie kołdrę
- Wrona kurde, daj mi spać – powiedziałam nawet nie patrząc, kto to.
- Chodź, chodź, mam niespodziankę – powiedział
- Andrzejku wiesz, że Cię bardzo kocham i uwielbiam Twoje niespodzianki, ale nie dzisiaj nie o tej porze – powiedziałam i przekręciłam się na drugi bok.
- Choooooooodź!! – zaczął mnie łaskotać
- Dobrze jejku – wstałam i zatrzasnęłam się w łazience. Po 20 minutach wyszłam z niej a on siedział na moim (pościelanym, mmm postarał się) łóżku i oglądał moje zdjęcia na Iphonie. – Nie pozwoliłam Ci Andrzeju – powiedziałam i weszłam do garderoby – JAK MAM SIĘ UBRAĆ? – krzyknęłam zza drzwi.

- Na luzie – krzyknął. Ubrałam się i wyszłam – O tak jak teraz jest najlepiej – podszedł do mnie i dał całusa w czoło.
Zjedliśmy jeszcze śniadanie i poszliśmy do jego samochodu. Po chwili byliśmy koło jakiejś rzeki
- Czy ty chcesz mnie zamordować, utapiając mnie w wodzie? – spojrzałam na niego lekko podenerwowana
- Spójrz tam – powiedział i pokazał mi palcem. Ujrzałam jakiegoś pana z dwoma kamizelkami kajakiem i wiosłami. 

-----------------------------

Jakiś taki krótki i nijaki :( Przepraszam :( Od dzisiaj, a tak właściwie od wczoraj zaczynamy maraton rozdziałów hahha :D To znaczy, dodaję rozdział codziennie, lecz nie wiem jak długo, ale myślę, że z tydzień do półtora napewno :D Chciałam Wam bardzo podziękować, jesteście naprawdę genialne, a jak wchodzę i widzę komentarze, to aż chce mi się dodawać nowy rozdział :') Dziękuję, dziękuję, dziękuję :*